boek: Liane Moriarty; Het geheim van mijn man

Liane Moriarty wordt vergeleken met Meave Binchy. Nu ben ik een groot fan van Meave Binchy, dus was ik gelijk nieuwsgierig naar deze schrijfster.

Op de achterkant:

'Mijn lieve Cecilia, als je dit leest, ben ik er niet meer....'

Stel je voor dat je man een brief aan je heeft geschreven, om te openen na zijn dood. Stel je voor dat die brief zijn diepste, meest donkere geheim bevat. En stel je dan eens voor dat je deze brief toevallig vindt terwijl je man nog springlevend is. Cecilia Fritzpatrick is een succesvolle zakenvrouw, staat voor iedereen klaar en is een toegewijde echtgenote en moeder. Maar die brief gaat alles veranderen, en niet alleen voor haarzelf.

Mijn recensie:

Ik had hoge verwachting omdat ze vergeleken wordt met Meave Binchy. Ik houd van romans waarin meerdere karakters wordt beschreven uit het dagelijks leven. En dat deze karakters uiteindelijk bij elkaar komen. Mijn verwachtingen werden waar gemaakt.

Dit boek gaat over 3 vrouwen:

Cecilia; rond de veertig. ze heeft 3 dochters en is gelukkig getrouwd met John-Paul. Ze heeft een 

           eigen cariëre met tubberware. Ook is ze erg gehulpzaam in de gemeenschap.

Tess; rond de dertig. Getrouwd met Will en samen hebben ze een zoontje. Tess hangt erg aan 

           haar nicht en samen met haar en Will hebben ze een eigen zaak.

Rachel; rond de vijftig. Ze heeft een leuke baan maar kampt nog steeds erg met het verlies van 

          haar dochter.

Als ik meer over hen vertel, verklap ik het verhaal. Ze hebben alle drie hun eigen problemen. En toch hebben ze met elkaar te maken. Dit boek maakte meer dan mijn verwachtingen waar. Het is een roman waar je in de personages wordt gezogen. Maar ook een spannend boek waarvan je de waarheid wil weten. Een boek die je graag uit wil lezen want je wil weten hoe het ze vergaat. Maar ook weer niet uit wil lezen omdat je dan geen deel meer uitmaakt van hun leven.

Haar volgende boek; Grote kleine leugens, heb ik al gekocht. 

Basje: uitlaten

Uitgelaten worden is een drukke bedoening.

 Mijn baasje krijgt vaak te horen van anderen, dat ik op de plek die ik heb uitgekozen om mijn behoefte te doen, dat daar niet mag doen. Terwijl ze altijd al klaar staat met een zakje om mijn behoefte weer op te pakken. Wie staat er achter de mensen om hun behoefte op te ruimen?

Steeds moet ik weer op zoek naar sporen van andere soort genoten. Even ruiken wie er al is uitgelaten. Of het wel oke is dat ik hier ook iets achterlaat. En ruiken waar ik weer een spoor achter moet laten voor anderen. Als ik mijn soortgenoten tegenkom, begroet ik ze natuurlijk zoals het hoort. Door goed van me te laten horen.

Maar ondertussen moet ik goed opletten want voor je het weet zit ik onder de jeuk. Of onder kleine zwarte beestjes die willen meeliften. Ook moet ik op kleine kinderen letten. Die komen er altijd hard aan rennen. Dan steken ze hun hand ineens naar mij uit. Omdat ze mij willen aaien. En dan mag ik niet van me afbijten omdat ik schrik. Snap jij dat nou? Als wij hard op de kinderen aflopen, beginnen ze toch ook ineens hard te schreeuwen.

Natuurlijk moet ik mijn baasje ook beschermen. Als er eenden, vogels of andere dieren op mijn pad komen, moet ik ze wel verjagen. Dat doe ik met hard blaffen en op ze af rennen.

Snap je nu dat ik blij ben dat ik weer rustig op de bank kan liggen. Even bijkomen van deze inspanning. Want voor je het weet word ik weer uitgelaten.

Kwaliteit van eten

 Telkens vraag ik mij af of het brood echt beter is bij de bakker dan van de supermarkt. Zo ook of het vlees bij de slager beter is dan van de supermarkt. Om hier achter te komen zijn we etenswaren gaan kopen bij de 'vakmensen'.

Vlees halen we nu bij de slager. Je proeft echt het verschil. De schnitzel is daar geen dun plakje karton met paneermeel. Of de kipfilet is bij de slager lekker sappig en smaakvol. Wij gaan naar een slager die zelfstandig is. Daar hoef je niet te betalen voor een logo.

Hetzelfde voor brood. Die smaakt beter bij de bakker. Ook de beschuit, gebak en broodjes zijn lekkerder.

Vis halen we nu ook bij de visboer. De kabeljauw is in de supermarkt droog vergeleken bij een visboer. Het is gewoon vers en dat merk je aan alles.

Groente weet ik nog niet waar ik dat moet halen. Supermarkt heeft steeds meer groente waar je bij gaat twijfelen. Maar ik vind het prettig dat ik mijn eigen groente en fruit kan pakken. Dat kan bij de groenteboer weer niet. Daar pakt de groenteboer je spullen.

Zo zijn er steeds meer vragen over bij voorbeeld kaas, waar haal je die het beste.
Wij gaan steeds meer voor kwaliteit ook al betaal je er meer voor. Vaak valt het wel mee en hebben wij het er wel voor over.

Den Bosch

afgelopen weekend zijn wij naar Den Bosch geweest. Wat is dit een mooie stad. Zaterdag rond 14.00 uur checkten wij in bij ons hotel Golden Tulip Hotel Central. Deze staat midden in de stad. Het is een mooi hotel met vriendelijk personeel. Vanuit dit hotel loop je overal zo heen. Na een beetje rondgelopen te hebben, hadden we wel zin in een kop koffie. Met natuurlijk een echte Bosche Bol.

Er was veel te doen in de stad vanwege de schilder Jeroen Bosch. Een parade, lichtschow, beelden in de stad, menukaarten aangepast.
 We zijn eerst naar de st. Jans Kathedraal geweest. Wat een imponerend gebouw. De organist speelde. Daardoor had je de behoefte om te gaan zitten en te luisteren.

Er was ons al verteld dat je goed kunt eten in Den Bosch. We liepen een straatje in vlakbij de Kathedraal.
Roels, daar zijn we uiteindelijk beland. We werden begroet door vriendelijk personeel in een warm en gemoedelijk restaurant. Ik had een visburger besteld en die was heerlijk.

De volgende ochtend, na een goed ontbijt, hebben we de stadswandeling gelopen die het hotel klaar had liggen. Het was lekker nog rustig. Dan zie je pas echt hoe mooi Den Bosch is. Mooie oude gebouwen met hun grachten. Grappige inhammetjes waar weer een huisje staat of een poort. Smalle steegjes. Echt de moeite waard.

 De route kwam ook langs de st. Jans Kathedraal.

Het plein bij de Kathedraal is omringt met wandelpaden tussen de bomen.

Kortom een geslaagd weekend in Den Bosch. Zeker de moeite waard om er nog een keer heen te gaan.

Karin Slaughter: Mooie meisjes

Dit is mijn eerste boek van haar die ik lees. En ik wil meer van haar gaan lezen. Nu ben ik in dubio. Ga ik vanaf nu lezen of begin ik bij het eerste boek. Ze heeft al heel veel boeken geschreven.

Op de achterkant staat:

Wanneer op het nieuws melding wordt gemaakt van een vermist meisje, moet Claire Scott ongewild terugdenken aan haar eigen zusje. Zij verdween twintig jaar geleden, en het mysterie is nooit opgelost. Maar wanneer Claire alsnog de waarheid over de verdwijning van haar zus ontdekt, zal haar leven nooit meer hetzelfde zijn,

Wat ik er van vond:

Ik vond het een mooi boek die je niet makkelijk weg legt. Je wilt graag weten hoe het verder gaat. 

Claire is getrouwd met Paul. Als hij komt te overlijden, ontdekt ze dingen over hem waar ze niet weet wat ze er mee moet. Ze belt haar zus Lydia, die ze al jaren niet meer heeft gezien. Allebei zitten ze nog met vragen over de verdwijning van hun zus. Allebei zijn ze gevormd door deze verdwijning. 

Samen zoeken ze uit wat ze gevonden hebben na de dood van Paul. Tijdens de zoektocht komen ze er achter wat er is gebeurd met hun zus. Maar zijn ze zelf ook in gevaar.

In het boek zijn er ook hoofdstukken waar de vader aan het woord is. Langzaam wordt het duidelijk wat er is gebeurd maar ook wat de impact is in een gezin als iemand wordt vermist.

Het is een spannend boek, waar ik niet te veel wil verklappen waar het over gaat. Als je het boek leest, val je van de ene verbazing in de andere. Ik ga zeker haar volgende boek lezen.

libelle week

een van de dingen die ik meer wil gaan doen zijn leuke uitstapjes maken. De Libelle week stond ook op mijn lijstje. We trokken onze makkelijke schoenen aan, mijn schoonzus en ik, en gingen op pad. Eerst met de trein, die al gauw vol liep met kakelende dames. Wel gezellig. Daarna werden we netjes met de bus naar het terrein gebracht. Het eerste wat we doen na zo'n lange rit, is koffie halen. 

Heerlijk mensen kijken en genieten van het zonnetje.

Deze kleurige dames kwamen al dansend voorbij. 

Iedereen ging rechtsom het terrein op. Wij dachten slim te zijn en zijn linksom gegaan. 

Achteraf niet zo slim. Want na een tijdje loop je tegen die groep in. In het begin werden we dol van alle leuke spullen en kleding. Elk tentje gingen we in. En elke keer kochten we wat. Tot je verzadigd bent. Dan kijk je rond en zie je alleen maar speciale aanbiedingen en gratis proeven. De tentjes met kleding was op het laatst niet meer binnen te komen, zo vol met dames.

We hebben niet eens de hele Libelle week gezien. Maar we hebben het erg naar ons zin gehad. Geluk met het weer. We hebben heerlijk buiten gezeten met koffie en wat lekkers. Genoten van de mensen. Volgend jaar gaan we zeker weer.