Op de flap:
Rachel neemt elke ochtend dezelfde trein. Elke dag hobbelt ze over het spoor, langs een rij charmante huizen in een buitenwijk van Londen, en stopt daar altijd voor hetzelfde rode sein. Zo kijkt ze elke ochtend naar een stel dat op hun terras ontbijt. Ze heeft inmiddels het gevoel dat ze hen persoonlijk kent en noemt hen "Jess en Jason". Hun leven is - in Rachels ogen - perfect. Een beetje zoals haar eigen leven dat ooit was.
Op een dag ziet ze iets vreemds in hun tuin. De trein rijdt gewoon weer door, maar voor Rachel verandert alles. Niet in staat om het voor zichzelf te houden, stapt ze naar de politie met haar verhaal. Hiermee raakt ze niet alleen verwikkeld in de gebeurtenissen die volgen, maar ook in de levens van iedereen die erbij betrokken is. Maar wie is er te vertrouwen? Heeft ze meer kwaad dan goed gedaan door zich met deze zaak te bemoeien?
Mijn recensie:
Rachel reist elke dag met dezelfde trein en die stopt altijd bij dezelfde rode sein. Daar kijkt ze op haar lievelingshuizen. Zo ook bij een huis met bewoners waar ze een eigen verhaal van maakt. Een paar huizen verderop heeft ze zelf gewoond met haar ex-man Tom. Die daar nu nog woont met zijn huidige vrouw en dochtertje.
Op een dag ziet ze iets ongewoons bij de bewoners. Ze doet een melding bij de politie als ze in het nieuws ziet dat één van de bewoners vermist wordt. Maar omdat ze een alcoholiste is, wordt ze gezien als een onbetrouwbare getuige. Ze is zo begaan met de bewoners dat ze zelf op onderzoek uitgaat. Dit loopt niet zoals ze dat had uitgedacht en brengt zichzelf en de bewoners in problemen.
Dit boek wordt in een dagboekvorm geschreven en door drie vrouwen vertelt. De eerste 100 bladzijden kwam ik moeilijk op gang terwijl het verhaal makkelijk leesbaar is. Daarna pakt het verhaal je en dan wil je weten hoe en wat er is gebeurd. Hoe het met Rachel afloopt. Dan snap je ineens waarom het een bestseller is. Tot aan het eind weet je nog steeds niet hoe het zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten